00. Wystarczy pomyśleć, ile się zmienia, jeżeli zejdzie się z chodnika i zrobi trzy kroki po jezdni...

Kwiecień 2018

Ten dzień nie powinien wydarzyć się nigdy. Nawet w najgorszych snach, nie była wstanie wyobrazić sobie tego, co wydarzyło się dzisiaj. Siedziała na krzesełku i czekała. Czekała, by powiedzieć mu, że go kocha. By powiedzieć mu, że zawsze był tym jedynym. By powiedzieć mu, że tylko jego chce. By powiedzieć mu, że nigdy nie wybaczy sobie tego, w jaki sposób go potraktowała. Tyle rzeczy chciała mu jeszcze powiedzieć. Chciała znów obudzić się w jego silnych ramionach i zostać w nich na zawsze. Tym razem nie chciała wychodzić. Tym razem nie miała zamiaru odejść. Tym razem była pewna, czego wreszcie chce. Chciała jego i nikogo więcej. Chciała zdążyć powiedzieć mu, że go kocha. Że tylko jego. Że już na zawsze. Wtedy, gdy zebrała w sobie odwagę na te parę słów, podszedł do niej ostatni człowiek, jakiego chciała widzieć w tej chwili.

-Pani Włodarczyk? – zapytał, a ona pokiwała tylko głową, głośno połykając ślinę. – Pani mąż ... - nie słyszała już nic więcej. Nie chciała słyszeć. Bo to, co usłyszała, nijak miało się do jej zamiaru powiedzenia mu wszystkiego. Patrząc na śpiącego synka przed oczami stanął jej ich pierwszy dzień. Dzień, który również nigdy nie powinien się był wydarzyć....

Maj 2014

Była tu. Znów w tym samym miejscu. Czekała na mężczyznę, który mógł zmienić całe jej życie. Nie wyglądał na szczęśliwego, gdy poproszona przekroczyła próg jego gabinetu. Stukot jej wysokich obcasów rozniósł się po całym pomieszczeniu. Podała mężczyźnie rękę i usiadła na wskazanym miejscu. Mężczyzna powrócił do przeglądania dokumentów leżących w pełnym nieładzie na jego biurku.

-Niech pani mówi, pani Melanio szkoda mojego czasu. – odezwał się nie odrywając wzroku od dokumentów.

-Przyszłam w jednej konkretnej sprawie. Potrzebuję pomocy, jednocześnie oferując pomoc w zamian.

-Konkrety.

-Dwadzieścia sześć lat temu ktoś zabrał panu coś, co było dla pana najważniejsze. Tak się składa, że ten sam człowiek dwadzieścia cztery lata temu zabrał coś mnie, a pięć lat temu zrujnował mój świat ponownie.

-Nie rozumiem. – zaciekawiony mężczyzna podniósł głowę z nad papierów.

-Chcę, żeby ten człowiek poniósł karę za swoje czyny. Chcę, żeby mi pan w tym pomógł, panie Czauderna. Chcę, by Kwasowski zapłacił za wszystko, co zrobił panu, mojej rodzinie i swoim dzieciom. Chce, by został sam, tak jak my zostaliśmy sami. Chce pomścić kobietę pańskiego życia, która jednocześnie była jedną z najważniejszych osób w moim życiu...

Na przekór ludziom, ktoś krzyżuje ze sobą ich drogi. Dla ich dobra, bądź zguby. Tamtego dnia prym wiódł szatan. Wiążąc na zawsze jej losy z jego losami. Nie wiedział, że istnieje uczucie, które pokona wszystko. Zemsta. Ona nie wybaczała niczego. 

.....................

Witajcie!

Zwariowałam, oszalałam i tak dalej. 

Pojawia się coś, czego kompletnie się nie spodziewałam, ale siedziało w mojej głowie i musiało wyjść. 

Mam plan i pierwszy raz w życiu postaram się dotrwać w jego wykonaniu do końca. 

Ponoć wyjdzie z tego kryminał, ale ja myślę, że znów jakaś prawda o życiu... Chyba. 

W każdym razie zaczynamy i mam nadzieję, że i tu ze mną będziecie.

Trzymajcie się :)